Wednesday, 10 April 2013

ลาโง่...แต่...ไม่ลาสิโง่ (กว่า)

ลาโง่...แต่...ไม่ลาสิโง่ (กว่า) 
 


ลาโง่ตัวหนึ่งกินหญ้าอยู่ที่ชายป่า ได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเพลงเพราะ 
ลาอยากร้องเพลงเพราะอย่างจิ้งหรีดบ้าง จึงถามจิ้งหรีดว่ากินอะไร จึงร้องเพลงเพราะ ? 

จิ้งหรีดตอบว่ากินน้ำค้าง เสียงจึงเพราะ 
ลาจึงเลิกกินหญ้าและกินแต่น้ำค้าง ไม่ช้า ลาโง่นั้นก็ตาย 
เพราะลาเป็นสัตว์กินหญ้า เมื่อเลิกกินหญ้า ไม่ช้าก็ตาย 

........... แล้วไงต่อล่ะ? ...

พนักงานของบริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่งทำงานด้านเอกสารมาห้าปี 
มีความใฝ่ฝันที่อยากจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นพนักงานระดับหัวหน้างานหรือเป็นมัคคุเทศก์...

ด้วยความที่ได้รับการอบรมมาว่าคนเราต้องขยัน อดทน ตั้งใจทำงาน
ไม่ลางานเลยได้ยิ่งดี ก็จะได้ดีในหน้าที่การงาน ...
ตั้งแต่เริ่มทำงานวันแรก พนักงานคนนั้นก็ตั้งใจทำงานมาตลอดห้าปี 
ไม่เคยลากิจ ลาป่วย หรือลาพักร้อนแม้แต่วันเดียว ...

มีอยู่บ้างเหมือนกันที่พนักงานคนนั้นตั้งใจจะลาพักร้อนไปเที่ยว กับเพื่อนๆ บ้างในช่วงปีแรกๆ ... แต่ว่ามักจะได้รับการตอบปฏิเสธจากหัวหน้างานซึ่งให้เหตุผลว่าช่ วงวันหยุดนี้งานเยอะมากเลยนะ ...

" คุณอยู่ช่วยหน่อยเถอะนะ เก็บเงินโอทีไปเที่ยวทีหลังก็ได้ 
ถ้าคุณขยันอย่างนี้นะ ปีหน้าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่ง ได้โบนัสพิเศษ "

ห้าปีมาแล้วที่พนักงานคนนี้ขยันทำงานมาตลอด แต่ไม่เคยลาพักร้อนไปเที่ยวไหนเลย ...

แล้วความฝันก็เป็นจริงขึ้นมา ปีนี้ทางบริษัทต้องการมัคคุเทศก์ผู้ช่วยเพิ่มอีก 3-4 คน โดยจะเลือกจากพนักงานภายในที่มีศักยภาพ ...

คำถามในการสัมภาษณ์เพื่อคัดเลือกก็คือ 
คุณเคยไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง ? 
คุณเคยมีประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นในการท่องเที่ยวบ้างหรือเปล่า ? 

( เธอเงียบ) ......... 

ดูเหมือนลา และพนักงานคนนี้มีอะไรที่คล้ายกันอยู่ในบางมุม คุณว่ามั้ย??

คุณอาจจะเป็นคนขยันทำงาน ซึ่งจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มันก็เป็นสิ่งดี 
แต่อย่าลืมว่า ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว และชีวิตไม่ได้มีเวลานานสักเท่าใด...

ชีวิตที่ขาดประสบการณ์ด้านอื่นๆ เป็นชีวิตที่ไม่สมบูรณ์หรอกครับ 
คุณอาจจะอยากเก็บเงินไปเที่ยวตอนแก่ แล้วคุณจะแน่ใจได้หรือว่าคุณจะไม่เป็นอะไรไปก่อนแก่ ???

ลาพักร้อนบ้างเถอะครับ จะใช้ลากิจ ลาป่วยบ้างก็ไม่ว่ากัน (ใครจะรู้) 
ปีหนึ่งสักสองสามครั้ง ไปไหนก็ได้ครับ ไปในที่ๆ คุณยังไม่เคยไป ...

ไม่ต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่อคุณต้องเขียนใบลาบ่อยๆ 
ไม่ต้องกลัวว่าเจ้านายจะไม่พอใจ หรือไม่อนุมัติ เพราะคุณมีสิทธิ์ 
ไม่ต้องรู้สึกผิด ถ้าในเวลางานคุณได้ทำเต็มร้อยแล้ว 
(ถ้ามึงทำเต็มร้อยจริง ทำเอี้ยอะไรไว้ คนเค้าเห็นนะ คนที่จ่ายเงินเดือนให้มึง เค้าไม่ใช่ลาโง่นะครับ ♥ )
ไม่ต้องห่วงว่าการหยุดของคุณจะมีผลต่อการประเมิน...

ผลงานต่างหากที่เป็นตัววัด ...

จงห่วงแค่ว่า คุณมีชีวิตแล้ว คุณมีชีวาหรือยัง ???
จงใช้ชีวิตที่มีให้คุ้มค่า ดูอย่างเจ้าลาโง่ครับ ...
อย่างน้อยมันยังได้เดินเที่ยวในป่ากว้างก่อนตาย ...
แล้วคุณจะจับเจ่าอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมทั้งปีทั้งชาติหรือครับ ???

ไม่ลา...สิโง่ คุณว่ามั้ย ???

#คิดสิคิด