ชนเผ่าจาราวา (เหลือเชื่อจริงๆ อยู่อินเดียนี่เอง)

 

ชนเผ่าจาราวา (เหลือเชื่อจริงๆ อยู่อินเดียนี่เอง)

 

บนเกาะอันดามัน ประเทศอินเดีย คือที่อาศัยของชนเผ่า จาราวา ซึ่งยังคงสภาพความเป็นมนุษย์ดึกดำบรรพ์อยู่อย่างครบถ้วน ชนเผ่านี้เป็นชนเผ่าผิวดำ มีวัฒนธรรมการดำรงชีวิตที่ล้าหลังอารยธรรมโลกปัจจุบัน เผ่าจาราวาดำรงชีวิตเฉกเช่นบรรพบุรุษเมื่อหลายร้อยปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นการแต่งกาย กินอาหาร และขนบประเพณี ยังยืดมั่นเช่นที่สืบทอดกันมา และที่น่าแปลกใจก็คือ รัฐบาลอินเดียไม่ได้ยื่นมือเข้าไปพัฒนาชีวิตและความเป็นอยู่ตลอดจนให้การ ศึกษาแก่ชนเผ่านี้เลย นอกจากกำหนดพื้นที่อยู่อาศัยของชนเผ่าดึกดำบรรพ์ให้เป็น เขตสงวนชนเผ่าจาราวา แล้งส่งเจ้าหน้าของรัฐเข้าไปควบคุมดูแลอยู่ห่างๆ พร้อมกับตั้งกฎระเบียบกติกาหลายข้อสำหรับผู้ที่จะเข้าไปเยือน เหมือนกับว่าต้องการรักษาวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของเผ่าจาราวารุ่นสุดท้าย ไว้

 

ทว่าชนเผ่าดึกดำบรรพ์ จาราวา กลับตกเป็นเหยื่อของบริษัทนำเที่ยวของอินเดียหลายบริษัท โดยลักลอบโฆษณาชักชวนให้นักท่องเที่ยวชาวยุโรปและอังกฤษ ไปท่องเที่ยวในรายการ ซาฟารีมนุษย์ คือนำไปเที่ยวชมชนเผ่าจาราวา เช่นเดียวกับการเที่ยวชมสัตว์ป่าในแอฟริกา โดยเรียกเก็บค่านำเที่ยวจากนักท่องเที่ยวประมาณรายละ 17,000 บาท แล้วจ่ายเงินสินบนให้แก่เจ้าหน้าที่ควบคุมดูแลเขตคุ้มครองนี้ 10,000 บาท เพื่อให้ละเว้นต่อหน้าที่ เช่น การห้ามมิให้นักท่องเที่ยวหยุดรถ ห้ามลงจากรถไปเที่ยวชมความเป็นอยู่ของเผ่าจาราวาอย่างไกล้ชิด ห้ามไม่ให้อาหารแก่ชาวจาราวา ห้าวไม่ให้ชนเผ่าจาราวาขึ้นมาบนรถ ห้ามหยิบยื่นสิ่งของทุกชนิดให้แก่ชนเผ่าจาราวา ซึ่งข้อห้ามเหล่านี้เจ้าหน้าที่ซึ่งได้เงินไปและ จะทำเพิกเฉยไม่รู้ไม่เห็นเมื่อนักท่องเที่ยวทำผิดกฎระเบียบ

 

นักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ชื้อทริปนี้จะรู้สึกสนุกสนาน เมื่อหยิบยื่นขนมหรือผลไม้เช่น แอ๊บเปิ้ล กล้วย ให้ชนเผ่าจาราวาเพศหญิงแลกกับกานเต้นระบำให้ดูบ้าง ชนเผ่านี้ก็ยอมทำเพราะรู้ว่าจะได้สิ่งตอบแทน ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าหน้าที่จะสอให้ชนเผ่าจาราวาขอเงินจากนักท่องเที่ยว หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่จะเอาสิ่งของเล็กๆน้อยๆไปแลกเอาเงิเหล่านั้นมาเข้า กระเป๋าตัวเอง

 

การที่นักท่องเที่ยวนำอาหารหรือสิ่งของที่ไม่มีราคา ไปล่อหลอกให้ชนเผ่าจาราวาร้องรำทำเพลงแล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึก เป็นการกระทำซึ่งไม่ผิดกับการตีค่าของมนุษย์ต่างฐานะต่างชนชั้นกับตน มีคุณค่าไม่ผิดกับสัตว์ชนิดหนึ่ง ลองคิดให้ลึกชึ้งจะเห็นว่า ความเบิกบาสำราญใจของนักท่องเที่ยวที่ถือว่าเป็นผู้ที่เจริญแล้ว ได้รับการแสดงออกด้วยความใสชื่อบริสุทธิ์ของชนเผ่าจาราวา นักท่องเที่ยวมีระดับจิตใจเช่นไร รวมทั้งพนักงานนำเที่ยวและเจ้าหน้าประจำเขตสงวนซึ่งยืดถือเงินสำคัญยิ่งกว่า อื่นใด บุคคลเหล่านี้มองเห็นคุณค่าของเพื่อนมนุษย์ไม่ต่างกับสัตว์เชื่องๆ ขบขันเท่านั้น